Adoracja Najświętszego Sakramentu (z łac. adoratio – oddawanie czci, uwielbienie)
Adoracja to czas poświęcony tylko Bogu i przebywanie w Jego obecności. To wyłączenie się i zanurzenie w rzeczywistej, tajemniczej obecności Jezusa w Najświętszym Sakramencie. 
W czasie adoracji zwróć się do Boga twarzą, sercem, umysłem i wolą. Zaangażuj całą swoją osobę, skoncentruj się, skup uwagę na osobie Boga.
Możesz trwać w milczeniu. Milczenie nie jest biernością. Milczenie jest trudem. Podczas ciszy Bóg pragnie przeniknąć cię swoją miłością. Podczas adoracji otwórz aktem woli swoje serce, swoją duszę. Odsłoń przed Jezusem to co skrywasz w sobie. Możesz się skarżyć, prosić, przepraszać, dziękować i wielbić Pana. Niech Twoje serce śpiewa pieśń chwały. Zachwyć się Jego blaskiem, Jego miłością, która zwycięża wszystko. Okazuj wdzięczność za dar zbawienia. „Jak łania pragnie źródlanej wody, tak ja pragnę Ciebie Boże” (Ps 42,2)
I wreszcie słuchaj, słuchaj, może Jezus zechce ci coś powiedzieć do serca. On jest światłością, rozproszy każdą ciemność, rozświetli całe twoje wnętrze.
Wyjdziesz z adoracji ten sam, ta sam, ale nie taki sam, nie taka sama.
W książce: „Dialogi eucharystyczne. Orędzie Jezusa spisane przez rumuńską mistyczkę” czytamy:
„Moja rzeczywista obecność w tabernakulum jest tą samą rzeczywistością co we Mszy Świętej po konsekracji. Nie przestaję oddawać chwały Ojcu w każdym tabernakulum na wszystkich ołtarzach świata i pragnę włączyć ciebie oraz wszystkich ludzi do tego nieskończonego dzieła nieustannej boskiej adoracji eucharystycznej przez pośrednictwo Niepokalanego Serca i pod kierunkiem Kościoła.
Wszystkie dusze adorujące nieustannie oddają chwałę Bogu na ziemi. Oddają chwałę Trójcy Świętej w Eucharystii. Gdy Mi mówią: „Jezu wielbię Ciebie”, ich uwielbienie jest skierowane również ku Ojcu, bo Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu. Jesteśmy jednym w istocie Boga”